وقتی به خودم اجازه دادم که کسی دوستم داشته باشه ودوستش داشته باشم همه چیز رو در نظر گرفتم . نگرانیا دلواپسیا غصه نداشتنا والبته شادی وخوشحالی وهزاران جنبه خوب دیگه خاصیت دوست داشتنه.نمیخوام بگم ادم درست وحسابیم اما مطمینم تا حالا کسی رو از لحاظ عاطفی فریب ندادم ونیازیم به اینکار نداشتم.ترس از دست دادن کسی که دوستش دارم عذاب اوره اما نمیخوام به نبودنها فکر کنم .اگه از گذشته متنفرم واینده رو هم با غصه از دست دادن نگاه کنم دیگه فقط زنده ام نه ادمی که زندگی میکنه.دونه های دل من خیلی وقته پیدا شده فقط کافیه  باور کنی کسی هست  که تو رو جوری دوست داره که شبیه هیچ کدوم از اسمونیای دورو برت نیست.دونه های دل من خیلی وقت توی دل تو پاشیده شده.دست تو بیار جلو تا حسشون کنی